Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Ο εθισμός στην διαφθορά.

Οι πληγές του Φαραώ ήταν πολλές αλλά της Ελλάδας ίσως είναι περισσότερες. Αν εφαρμόζοντας τον νόμο του Όκαμ και προσπαθήσουμε να τις ανάγουμε σε μία πρωταρχική αιτία τότε θα περιοριστούμε στην πληγή της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.

Είναι τέτοιος ο εθισμός των δημοσίων λειτουργών στον χρηματισμό που μόνο με την τοξικομανία μπορεί να συγκριθεί.
Δεν κόβεται χωρίς προσπάθεια και δεν αρκεί η ποινική τιμωρία. Όπως ο τοξικομανής όσο θα έρχεται σε επαφή με την πρέζα τόσο περισσότερο θα εθίζεται έτσι και ο επίορκος όσο θα του παρουσιάζεται η ευκαιρία για χρηματισμό τόσο θα τον επιζητά.

Απομακρύνεται την πρέζα από τον τοξικομανή και μάλλον θα τον γιατρέψετε. ΜΕΙΩΣΤΕ το Δημόσιο στο απαραίτητο και θα μειώσετε μαζί με την διαφθορά και την διάδοσή της στην κοινωνία όπως θα μειωθεί και η διάχυση της πρέζας αν μειωθούν οι δυστυχείς τοξικομανείς που δρουν σαν βαποράκια πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό τους.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ο τεράστιος αριθμός ΜΜΕ που αναπτύχθηκε στα χρόνια της ευημερίας ακολουθεί την μοίρα που προδιαγράφει η συντεταγμένη χρεοκοπία της χώρας. Τα περισσότερα ΜΜΕ επίσημα και νόμιμα αλλά και τα ανεπίσημα του διαδικτύου εξυπηρετούσαντους ιδιοκτήτες τους πουλώντας εκδουλεύσεις και εκβιάζοντας καταστάσεις.

Με μια λέξη προπαγάνδιζαν ιδέες και θέσεις.

Η κλασική έννοια της προπαγάνδας αναφέρεται σε ιδεολογίες. Όμως στην Ελλάδα του υπερδανεισμού η προπαγάνδα εξυπηρετούσε πολιτικές και εμπορικές σκοπιμότητες.

Προβολή προϊόντων και προσώπων με κατάχρηση της μεθόδου της πλύσεως εγκεφάλου και βομβαρδισμό μηνυμάτων. Αλλά και εμμέσως με γκρίζους τρόπους.

Το διαφαινόμενο τέλος δεν αιφνιδίασε τους εμπλεκόμενους αλλά τους βρήκε ανέτοιμους. Η αχρήστευση της προπαγάνδας δεν άφησε περιθώρια για αντίδραση πέραν των απεργιών. Η διόγκωση της βιομηχανίας της προπαγάνδας ήταν ανάλογη της αύξησης των εισαγωγών και της κατανάλωσης. Μαζί της στήθηκε ένας ολόκληρος κόσμος από χιλιάδες συντελεστές. Αυτοί όλοι δεν έχουν εναλλακτική. Εν πολλοίς η προπαγάνδα ως παρασιτικό επάγγελμα που είναι όμως αναγκαίο στην δομή της ανταγωνιστικής οικονομίας της αγοράς έπαυσε να έχει την ζήτηση που είχε ακολουθώντας την πτώση της κατανάλωσης.

Η ανεργία του χώρου προκαλεί θλίψη αλλά και απορία: δεν ήξεραν και δεν γνώριζαν πως το κλαδί στο οποίο βρισκόντουσαν ήταν σάπιο; Και το να δουλεύεις σε προπαγανδιστικούς οργανισμούς όσο κι αν αυτό που κάνεις είναι τίμιο (δεκάδες ειδικότητες δεν έχουν άμεση σχέση με την ουσία της προπαγάνδας) δεν πρέπει να σε προβληματίζει;

Το μέλλον της προπαγάνδας συνδυάζεται με το μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας. Η αγροτική οικονομία π.χ. χρειάζεται λιγότερη προπαγάνδα και τα σταθερά πολιτικά συστήματα με μορφωμένους πολίτες, χρειάζονται ανωτέρου επιπέδου μηνύματα και τεχνάσματα.

Στην αναδιάταξη του χώρου αυτού ο οποίος συνδύαζε και την διασκέδαση με την πληροφόρηση (πολλές φορές στα όρια της παραπληροφόρησης και συχνά κατέληγε στην συκοφαντία) πρέπει να ληφθεί υπόψη ο παρασιτικός χαρακτήρα της.

Επειδή όμως ο σκοπός της χειραγώγησης της μάζας είναι μέρος του οικονομικού συστήματος αυτή δεν θα σταματήσει. Και η αναδιάταξη πρέπει να γίνει ανακατεύθυνση. Είναι ίσως ουτοπικό αλλά η προπαγάνδα πρέπει να υπηρετεί τις αξίες κι όχι οι άξιοι να είναι υπηρέτες της φαυλότητας. Κι όσοι εργάζονται σε προπαγανδιστικούς μηχανισμούς ας γνωρίζουν πού εργάζονται και για ποιο σκοπό εργάζονται.

Όποιος εργάζεται σε προπαγανδιστικές εταιρείες είναι σαν να εργάζεται στην πολεμική βιομηχανία.