Οι ελληνικές
βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου
2012 είναι οι κρισιμότερες για την Ελλάδα
της
μεταπολιτεύσεως
αλλά και για την συνοχή του Ευρώ και της
ευρωζώνης. Το διακύβευμα λοιπόν είναι
ενίσχυση ή διάλυση της νομισματικής
ένωσης.
Ο λόγος για τον
οποίο η ελληνική κοινή γνώμη έχει
φαινομενικά παγιδευτεί στο δίλημμα
“Ευρώ ή Δραχμή” είναι προφανής και
συνοψίζεται στις ελληνικές υποχρεώσεις
που διατυπώνονται στο Μνημόνιο που
αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της
υπογραφείσας Δανειακής Σύμβασης.
Αυτό που όμως
αποτελεί έκπληξη είναι η μεγάλη πίεση
που ασκείται στο εσωτερικό της Γερμανίας
αλλά και της
Αγγλίας από μερίδα του Τύπου (και στην
περίπτωση της Αγγλίας και από κυβερνητικούς
παράγοντες σχεδόν απροκάλυπτα) για την
αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη
και την επιστροφή της στο εθνικό της
νόμισμα!
Η εξήγηση
βρίσκεται, όσον αφορά στους Άγγλους,
στην παραδοσιακή τους στάση ενάντια σε
ό,τι αποτελεί την έκφραση μιας ισχυρής
πολιτικής ένωσης υπό μορφήν ενιαίου
ευρωπαϊκού κράτους. Και η Ε.Ε. πολλών
ταχυτήτων απομακρύνει αυτό το ενδεχόμενο
που αντιθέτως ενισχύει το όραμα (αγγλική
πρόταση, βλέπε “The Economist”)
μιας ομοσπονδιακής ευρωπαϊκής ένωσης.
Για τους Γερμανούς
όμως ο λόγος είναι διαφορετικός: Είναι
η έκφραση των εθνικιστών που νοσταλγούν
το Deutsche Mark.
Η εν γένει συμπεριφορά ολόκληρων
συγκροτημάτων Τύπου και πολυάριθμων
οικονομικών ινστιτούτων απηχούν μια
νοοτροπία αυστηρής δημοσιονομικής και
νομισματικής πολιτικής σαν κι αυτής
που επετέλεσε το γερμανικό οικονομικό
θαύμα της μεταπολεμικής περιόδου. Το
Ευρώ έγινε αποδεκτό από την πλειονότητα
των Γερμανών πολιτών μόνο κάτω από την
προπαγάνδα που το διαφήμιζε ως το νόμισμα
που θα αποτελούσε μια φυσική συνέχεια
του deutsche mark με
άλλο όνομα.
Στην Ελλάδα
είναι πολύ δύσκολο για την κοινή γνώμη
αλλά και για τους ειδικούς να αντιληφθούν
την ψυχολογική σημασία που έχει για τον
Γερμανό το νόμισμά του και η σταθερότητά
του. Αποτελεί δόγμα τόσο ισχυρό όσο και
τα θρησκευτικά δόγματα. Και το ισχυρό
νόμισμα προϋποθέτει αυστηρότατη
δημοσιονομική πειθαρχία. Κάτι που τα
κράτη του Νότου αρνούνται φύσει(;) και
θέσει να εφαρμόσουν.
Υπάρχει λοιπόν
στην Γερμανία ένα λόμπι υπέρ του ισχυρού
Ευρώ ως συνεχιστή του γερμανικού
νομίσματος που αποτελεί την εγγύηση
για την ευημερία και την ευτυχία της
γερμανικής κοινωνίας. Και το λόμπι αυτό
αποτελεί τον θεματοφύλακα της
γερμανικής ισχύος.
Χωρίς δημοσιονομική
πειθαρχία δεν υπάρχει σταθερό νόμισμα
και χωρίς σταθερό νόμισμα δεν χρειάζεται
να υπάρχει ένωση κρατών αλλά μια απλή
τελωνειακή ένωση.
Ο γερμανικός
εθνικισμός είναι σήμερα οικονομικός
και νομισματικός.
